прича коју је Елис расплео свакако је гађала те тачке које помиње овај кога си цитирао: отуђеност, готово надреалну снагу стереотипа, површности, безнађа. ипак, књига би морала да се смести у антиутопијску научну фантастику, неку врсту надреалне бурлеске а-ла Буњуел, да би се поткрепила тврдња да је Бејтмен убио 20 људи и да нико о томе никад ништа није сазнао а само због потенцирања (уметничког) одрођености америчког друштва од реалности. жестока фикција.
едит:
тајпо.
едит2:
ипак, мислим да се ради о оди садизму, јединственој крвавој представи у славу понижења Човека, ништења Разума, што је само по себи опака порука, јача од било којих двосмислених и циничних поставки овог типа о којима расправљамо.